سکوت پیش از توفان یا معامله پشت پرده؟
ویکتوریا آزاد – مؤسس شبکه ایرانیاران
۲۵ فروردین ۲۵۸۴
مردم ایران خواهان سرنگونی رژیم هستند، نه صلح با سرکوبگر
در روزهایی که خبر مذاکرات میان نماینده ویژه رئیس‌جمهوری ایالات متحده با نماینده جمهوری اسلامی در مسقط منتشر شد، دستگاه تبلیغاتی رژیم اسلامی در ایران با تمام توان تلاش میکند این گفت‌وگو را به‌مثابه آغاز دوران صلح، ثبات اقتصادی و کاهش فشارهای جهانی وانمود کند. وعده کاهش قیمت ملک، دلار و طلا از سوی عوامل نظام در فضای مجازی پمپاژ می‌شود تا امید کاذبی در جامعه ایجاد شود.
دوران گذار، دموکراسی یا اقتدار؟ نقدی بر نظرات بهاره هدایت و گرایش‌های نظام ریاستی برای ایران آینده
لینک مصاحبه مهدی نصیری با بهاره هدایتhttps://youtu.be/SydljU7XCjc
✍️ نویسنده: ویکتوریا آزاد
۲۱ فروردین ۲۵۸۴
بنظرم آسیب‌شناسی رویکردهای شخصیتهای سیاسی در مورد نظام سیاسی مطلوب برای ایران آینده به بهانه نقد نظرات خانم بهاره هدایت که جمهوری ریاستی را برای ایران مناسب میبینند واجب است. فارغ از فرم نظام، محتوایی که بهاره هدایت گرامی ارائه داد اگر همه گیر شود زنگ خطری برای آینده ایران است. این نظرات بهاره هدایت البته مشابه نظرات مشاورین شاهزاده رضا پهلوی منتها در فرم پادشاهی است. بنظر میرسد این دوستان از رژیم اسلامی عبور کرده اند اما هنوز از بنیان های فکری تحکیم وحدت عبور نکرده اند !
نگاهی به عملکرد ساواک قبل از انقلاب در ایران
ویکتوریا آزاد
۸ اسفند ۲۵۸۳
در ارزیابی عملکرد ساواک و سیاست‌های امنیتی دوران پهلوی، باید چند نکته را در نظر گرفت:
1. ساواک به عنوان یک نهاد امنیتی
• هدف اصلی ساواک مقابله با تهدیدهای امنیتی، به‌ویژه گروه‌های مسلح چپ‌گرا، اسلام‌گرا و جدایی‌طلب بود.
• برخی اقدامات ساواک در سرکوب شورش‌ها و جلوگیری از عملیات مسلحانه مؤثر بود.
2. مسئله اعدام‌ها و شکنجه‌ها؛
• در دوران پهلوی، بسیاری از مخالفان، از جمله اعضای گروه‌های مسلح مانند مجاهدین خلق و فداییان خلق، دستگیر و برخی از آنها اعدام شدند.
• اما ساواک فقط محدود به مقابله با گروه‌های مسلح نبود و منتقدان سیاسی، نویسندگان، و روشنفکران را نیز سرکوب می‌کرد که باعث نارضایتی عمومی شد.
نامه و فراخوان زینب جلالیان به مناسبت ۱۷ سال اسارت در زندانهای دژخیمان اسلامی
زینب جلالیان، قدیمی‌ترین و تنها زن زندانی سیاسی با حکم حبس ابد در ایران، در سالروز بازداشت خود، با نگارش نامه‌ای از زندان یزد که توسط شبکه حقوق بشر کُردستان منتشر شده، تنها بخشی از رنج‌های هفده سال اسارت خود را به تصویر کشیده است و تقاضایی از ملت ایران دارد!
او در پایان این نامه خطاب به مردم ایران خواهان اتحاد و هم‌صدایی آنها در برابر اعدام، زندان، فقر و… شده است.
متن کامل نامه زینب جلالیان:
"دستم بوی گل می‌داد، مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند. اما هیچ‌کس فکر نکرد که شاید من یک گل کاشته باشم.
ستم، زخمی عمیق بر دلم نهاد که تا ابد از یادم نخواهد رفت. من قاصدکی کوچک بودم، حامل پیامی بزرگ از آزادی و آزادگی. در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۸۶، سفرم را به شهر زیبای کرمانشاه آغاز کردم، اما گماشتگان ستم، مرا در راه ربودند و به مکانی بیگانه و غریب بردند.
صفحه5 از13
