(۸) مارس نامی است برای رشادتهای آنانی که خواستند تاریخ را همراه با زنان بنویسند؛ آنانی که برای بدستآوردن حقوق دفن و انکارشدهای به پا خاستند که با نامهای مقدس دین، فرهنگ، سیاست، تاریخ، قراردادهای اجتماعی و ... سنگ قبری ابدی را بر این گور نهاده بودند. (۸) مارس لولایی است برای چرخش نگاه انسان به انسان.
(۸) مارس تجدید پیمانی است با همهی آن زنانی که در پس قرنها انقیاد و سلطهی گسترده به مبارزات آزادیخواهانه و حق طلبانهی ملتهای خاورمیانه پیوستند و ندایی شدند برای فردایی شیرینتر و بهتر.
خاورمیانه امروز در تب و تاب زایشی است که اگرچه سختترین دردها و جفاها را بر پیکر خستهاش میکوبند، اما فرزند سربلند دمکراسی را بهبار دارد. آنچه امروز روشن و آشکار است تاریخ و گذشتهای ست که هر کس و در هر جایگاهی باید خود را در قبالاش مسئول بداند. با فرار از این مسئولیت و گذاردن بار بردوش ظالمان زمانه راه به جایی نخواهیم برد و وجدانمان آرام نمیگیرد. هماکنون مام میهن چشم براه فرزندانی است- که بدون انکار و انتقام از گذشته و با دیدی فراخ نسبت به آن- ترانهای زیبا برای فردا بسرایند و به آن رووناهی (روشنایی) ببخشند.
در ایران امروز اطاعت و فرمانبردای از حاکمان ظالم و پوسیده رمز شب زنده ماندن است و دیگران به گیوتین نفرت سپرده میشوند. در ایران امروز زنان بیش از پیش قربانی هرم حاکمیت اطاعتاند که خود را در لعاب پوسیدهی قانون پوشانده است. اما ما امروز در بزنگاهی تاریخی قرار گرفته ایم که با به چالش کشیدن فرهنگ اطاعت در پایین ترین(خانواده) و بالاترین نقطه ی(حکومت) هرمِ ساختار اجتماعی خواهیم توانست همزمان خواستهای برحق زنان و دیگر اقشار - با هر تکثر ملی،مذهبی و...- را برزبان آوریم.
بی شک تاریخ مبارزات زنان در کردستان و ایران ما را هرچه بیشتر به سوی خواست آزادی و کرامت شهروندی سوق می دهد و رسمی بدیهی ست که روز جهانی زن را نیز در این پروسهی حقطلبی بیش از پیش گرامی بداریم. در همین راستا ما به عنوان مادران صلح کردستان پشتیبانی خود را از تمامی برنامه های اعتراضی روز جهانی زن به شیوه ای مادرانه و مسالمتجویانه اعلام می داریم، و از مردم ایران و بهویژه کردستان خواستاریم در راه اجابت حقوق و خواستهای دمکراتیک خود این روز را گرامی و حرمت خونهای ریختهی دختران و زنان راه آزادی و اشکهای مادران داغدیده را نگه دارند.
مادران صلح کردستان
۱۳/۱۲/۱۳۸۹