مردم ایران نباید در مقابل تجهیز ایران به سلاح هسته ای تحت لوای فناوری هسته ای بی تفاوت باشند !
شنبه ٢۷ فروردين ١٣٨۴ – ١۶ آوريل ٢٠٠۵
ویکتوریا آزاد
* هنری کسينجر که در سال ۱۹۷۵ وزير امور خارجهء آمريکا بود، 9مارس در روزنامهء واشنگتن پست نوشت : ”برای کشوری چون ايران که يک توليد کنندهء عمدهء نفت است، انرژی اتمی چيزی جز به هدر دادن منابع ملی نيست.” اما همين آقای کسينجر در سال۱۹۷۵دستورالعمل شماره ۲۹۲ برای امنيت ملی را تحت عنوان «همکاریِ هسته ای آمريکا و ايران»، امضا کرد که در آن استراتژی فروشِ شش ميلياردیِ تأسيسات اتمی به ايران را توجيه می کند. آقای گری سيک، سياستمدار بازنشسته ای که در کابينه های فورد، کارتر و ريگان به امور منع گسترش سلاحهای هسته ای رسيدگی می کرد، در توضيح اين دوگانگیِ سياست های آمريکا، به واشنگتن پست می گويد: مسأله بر سر اعتماد است. ما استدلال شاه را می‌پذيرفتيم، چون به او اعتماد داشتيم، اما همان استدلال را از ملاها نمی پذيريم، چون به آنها اعتماد نداريم.
* سایت ورلد نت دیلی : ملاها بدانند که گزینه نظامی روی میز است
10 فروردین 1384 Iran Press News
* رعايت اولويت‌ها در گزينش طرحهای توسعه‌ی ملی ضروری است. به عنوان مثال، ايران يک کشور صادر کننده‌ی نفت است، اما به دليل توسعه نيافتن پالايشگاه‌های فعلی يا ساخت پالايشگاه‌های جديد، هر ساله ميلياردها دلار از درآمد نفتی ايران صرف وارد کردن فرآورده‌های نفتی از جمله بنزين میشود. مقامات مسوول اعلام کرده‌اند که ميزان واردات بنزين به زودی به 10 ميليارد دلار در سال بالغ خواهد شد. در شرايطی که دست‌اندرکاران ظاهرا تمايل و برنامه‌ی مشخصی برای تامين بنزين مورد نياز کشور از طريق توسعه‌ی پالايشگاه‌ها ندارند، در عوض به سرمايه‌گذاری برای تاسيس پالايشگاه برای کشورهای ديگر پرداخته‌اند، در حالی که تاسيس پالايشگاه در ايران علاوه بر رفع نيازهای داخل کشور، اشتغال‌زا نيز خواهد بود." 25 فروردین 1384 بیانیه نهضت آزادي ایران
* رئيس دولت جمهوری اسلامی " دولت ایران در راستای دفاع از حقوق ملت ايران برای دستيابی به فن‌آوری هسته‌ای، محکم ايستادگی میکند."
جمهوری اسلامی ایران تلاش میکند دستیابی به انرژی اتمی و فناوری هسته ای را چالشی بر سر منافع ملی مردم ایران جلوه دهد در حالیکه این چالش، تلاشی است جهت حفظ نظام جمهوری اسلامی ، حفظ اسلام بنیادگرا و آقایی اقتدارگرایان بر سر ملت رنجدیده ایران. ملت ایران نه از درآمد حاصله از معاملات میلیاردی نفتی و گازی ایران چیزی حاصلش شد و نه از فناوری هسته ای محصولی برداشت خواهد کرد.
جمهوری اسلامی مجهز شدن به فناوری هسته ای را برای ملت ایران اینگونه توجیه میکند.
*تجهیز ایران به انرژی اتمی ( بخوان سلاح هسته ای) موجب بالا بردن بنیه اقتصادی ، صنعتی و علمی کشور میشود و در ادامه خود رشد صنعتی را در حوز ه های مثلا شیمیائی ، داروئی ، فضائی و تولیدات بدنبال خواهد داشت.
* رشد فناوری هسته ای موجب تولید کار برای مردم میشود.
*بدست آوردن پلوتونیوم امنیت ایران را در مقابل حملات بیگانه تامین خواهد کرد و به یک کلام منافع ملی ما در گرو تجهیز ایران به انرژی اتمی است.
آیا مقصود ایران واقعا توسعه اقتصادی ، ایجاد کار و تقسیم عا دلانه درآمد حاصله از آن ، تامین انرژی اتمی است ، اگر چنین است پس چرا با وجود میلیاردها درآمد نفتی ، نزدیک به 10 میلیون ایرانی در فقر مطلق بسر میبرد. اقتصاد ایران با وجود منابع عظیم نفتی و گاز اینگونه در تب بیماری و بحران میسوزد. آیا این نابسامانی بدلیل نداشتن انرژی اتمی است ؟ پاسخ من خیر است ! این نابسامانی حاصل حاکمیت فاسد و مدیریت نالایقی است که در این سالها به تاراج اموال و ثروتهای ملی کشور مشغول میباشد و نه عدم دسترسی به انرژی اتمی.
بر طبق ارزیابیهای انجام شده دستیابی به فناوری هسته ای میتواند تنها 01% از برق مصرفی کشور را در سال 1400 تامین کند و به لحاظ هزینه های سرسام آور و خطرآلودگی های زیست محیطی این طرح مقرون به صرفه نیست. ( روزنامه شرق83.06.02 )
اما مسئله تجهیز ایران به انرژی اتمی ارتباطی با منافع ملی ما ندارد بر عکس منافع ملی ما را نیز بخطر می اندازد. منافع ملی ایران تنها و تنها بر بستر ثبات اقتصادی، سیاسی و نظامی، دموکراسی ، آزادی و عدالت اجتماعی تامین میشود. بدون تامین این موارد سخن از منافع ملی دروغی بیش نیست. تلاش جمهوری اسلامی برای آنکه فناوری هسته ای را به مسئله ای ملی تبدیل کند تنها بمنظور محکم کردن جای خود و گرفتن مشروعیت از در دیگری است. باید امروز آگاه بود که نظام حاکم در ایران خطری جدی برای صلح و ثبات در منطقه خاورمیانه است. ماجراجوئیهای نظام در منطقه و سیاستهای مهلک جمهوری اسلامی چه در عرصه داخلی و چه در عرصه خارجی، ایران امروز ما را آبستن حوادثی غیر قابل پیش بینی کرده است .
فناوری و بهره برداری اتمی و تجهیز به تاسیسات اتمی با مقاصد صلح آمیزو در چهارچوب قرارداد های بین المللی هرگز نمیتواند مورد اختلاف و یا نقد دول اروپائی و امریکائی باشد . آنچه که باعث نگرانی جامعه بین المللی است بکارگیری این صنعت از طرف رژیمی است که با چهره بی اعتبار خود در سطح بین المللی نتنها موجب بی اعتمادی جامعه جهانی به خود شده بلکه با ایجاد نظامی غیر پاسخگو و دیکتاتور ملت خود را نیز مورد بیرحمی و بیعدالتیهای فراوان قرار داده . چنین نظامی چنانچه به سلاح هسته ای مجهز شود ، برکنارکردن آن دیگر به یک افسانه شبیه خواهد شد.
الویت امروز ما غنی سازی هسته ای نیست بلکه بقول زیدی غنی سازی دموکراسی است که آنهم در جهارجوب این رژیم، بدست آوردنش محال است. اهداف این رژیم نه در راستای بهبود وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم ایران است بلکه در راستای حفظ نظام و حکومت اسلامی است. حمایت از این پروژه اتمی به اعتقاد من پشت کردن به منافع ملی خود و در عین حال بار دیگر در بازی حکومتیان نقش خود را گم کردن است. امروز بر هر ایرانی وطن دوست واجب است که :
اولا : آگاه و هوشیار باشد که رژیم جمهوری اسلامی با اینگونه ترفندها چه نقشه ای را دنبال میکند
دوما : فراموش نکنیم ماهیت رژیم را ، رژیمی که ملت خود را سرکوب میکند و عامل قتلهای عدیده زنجیره ای و غیره بوده است و هست هرگز بفکر منافع مردم خود نیست
سوما: حکومت جمهوری اسلامی هرگز مصلحت ملت را در نظر نداشته بلکه مصلحت نظام برای او بالاتر از هر امر دیگری بوده و از آنجا که مصلحت و منافع نظام هیچ پیوندی با منافع ملت نداشته لذا فعالیت هسته ای ایشان نیز ابزاری برای حفظ منافع و نظام خود است.
چهارماً: نیروگاه اتمی بدون حاکمیتی ملی و شایسته بدون ثبات سیاسی، دموکراسی و صلح تبدیل به همان خرابه ای خواهد شد که امروز در ایران شاهد ش هستیم. بدون حکومتی دموکراتیک و پاسخگو گسترش فعالیتهای هسته ای ایران جز مصیبت چیز دیگری را برای ما به ارمغان نخواهد آورد.
ویکتوریا آزاد
سوئد
16 آوریل 2005
