من در دنیایی زندگی می کنم که نحوه زندگیم نوسان دارد گاهی در بد هستم گاهی در بدتر .جامعه شرایط را برای زنان بین این دو تغییر می دهد . یکی می آید ما را از اولین پله نردبان به دومی هدایت می کند . دیگری راه سقوط را هموارمی کند دیگری وعده می دهد جبران کند.
چرا در طول تاریخ انگشت همه اتهامها به سوی من است؟
چرا زن همیشه متهم مظلومیت است؟
یکی گشت ارشاد می آورد برای به اصطلاح امنیت جامعه و دیگری که خود روزی اولین قدم را د راین راه برداشته امروز برای رسیدن به قدرت می گوید این کار تجاوز به حقوق زنان است.
تا حالا از خود پرسیده اید که چرا ما زنان را سرکوب می کنند؟ و کمترین حق شهروندی یک انسان را که پوشش است از ما دریغ می کنند؟
و دوباره با منت و کمی چاپلوسی می خواهند حق شهروندی که باید در جامعه ای باشد را به ما تعارف می کنند. فکر نمی کنید کوچکترین حق طبیعی من داشتن پوشش مورد علاقه من است؟
تا کی زنان باید عروسک دست اینان باشند و با وعده هایی مثل جلوگیری از سرکوب به سمت شرکت در انتخابات کشیده شوند...
مگر ما زنان تنها مشکلمان همین است؟
چرا زنان ما حقوق خودشان را مطالبه نمی کنند؟ اصلا این را می پرسم آیا زنان ما می دانند حقوق زنان یعنی چه؟
مشکلات ما زنان غیر از گشت ارشاد این است.
1-تعدد زوجات ... ( فکر نمی کنید یکی از دلایل از هم پاشیدگی زندگی ها این باشد؟)
2-چرا ارث زن نصف مرد است؟
3-چرا حق طلاق با مردان است؟
4-چرا شهادت دو زن با یک مرد مساوی است؟
5-چرا دیه زن نصف مرد است؟
6- چرا زنان در انتخاب رشته و شغل محدودیت دارند؟
7- چرا فرزند بعد از جدایی برای مرد است؟
8-چرا در دادگاههای خانواده حقوق زنان رعایت نمی شود و همیشه حق را به مرد می دهند؟
9-چرا زن نمی تواند رئیس جمهور شود؟
10-چرا دولت در برابر قتلهای ناموسی سکوت کرده؟
و هزاران مورد دیگر که باید شکافته شود.......
پس ما باید بدانیم که حقوق ما چیست و چه می خواهیم.....در غیر این صورت نمی توانیم بگوییم ما هستیم.
چرا تنها در این مواقع به حضور زنان نیاز است؟آیا زمانی که لایحه حمایت از خانواده تدوین می شود از ما خواستند که نظر بدهیم؟مگر من از اعضای خانواده نیستم؟
هدف من از این درد دل این نیست که به کسی بگویم در انتخابات شرکت کن یا نکن....
نه...من حرف دل خود را زدم و بر این باورم که شاید درد دل دیگری هم باشد اما نتوانسته است به قلم بکشد.
زنان ایران همیشه ثابت کرده اند که در صحنه هستند. ما نمی خواهیم بازیچه اینان باشیم. ما قبل از انتخاب رئیس جمهور خواستار اصلاح قانون اساسی هستیم. پس همگی فریاد بزنیم که نمی خواهیم بازیچه انتخاباتی مردان باشیم.ما زنان راهی برای به قدرت رسیدن مردان شده ایم تا پس از به قدرت رسیدن سرکوبمان کنند.ما می خواهیم خود قدرت باشیم .قدرتی برای صلح و آرامش نه برای سرکوب. ما هم هستیم.ما میتوانیم.
تجاوز یعنی همین هر کاری که خواستی کردی
با توهین و تشر و توسری کی گفته که مردی
یه روز میشه که تو نمیتونی بگی چی بپوشم
من عروسک نیستم که شخصیتما بفروشم
من پوششم عوض میشه تو سطح قضیه اینه
تو با مغزت چه میکنی که تا قیامت همینه
دیگه سنگ هیچ دستی سرمو نمیشکونه
کسی دیگه تو گوشم آیه وحشت نمیخونه
تنم لگد ماله نگاه هرزگی ها نمیشه
این یه عزم جزم طوفانه خاک و آتیشه
فریماه
تارنمای ایران بانو:http://iran-bano.blogf
