مینا سعدادی, ٢٣ تیر ١٣٨٨
جای شعارها و مطالبات زنان ایران در میان انبوه شعارهائی که در تظاهرات های اخیر فریاد می شد، خالی بود. با وجود این که حضور زنان (جوان) چشمگیر و تحسین برانگیز بود، اما ردپائی از بی شمار مطالبات حقوقی – سیاسی و اجتماعی زنان ایران، در میان نبود.
گفته ها و نوشته های برخی فعالین زنان حاکی از آن است که آنها مشتاقانه در صفوف اعتراضات حضور داشته و روزهای پر تب و تابی را هم تجربه کرده اند. با این وجود و با توجه به این که یک ماه از آغاز تلاطمات و تنش های سیاسی اخیر می گذرد، هنوز شعاری دال بر طرح خواست (مستقل) زنان در این حرکات منتشر/رویت نشده و از همین رو می توان حضور فعالین زن را، صرفا همراهی و همگامی با موج اعتراضی و یا حتی شاید دنباله روی از آن دانست. به هر رو نتیجه، غیبت شعارها و خواست های زنان در این حرکات وسیع و گسترده بود. این فقدان، بی دلیل هم نبود.
اول آن که سرکوب سیستماتیک علیه فعالین زنان، به تضعیف آنان انجامیده و نیرو و تاثیر گذاری آنها را کاهش داد. دوم آن که انشقاق نظری در میان فعالین زنان، تشکل های نوپا را با بحران هویت روبرو ساخت. این انشقاق در آستانه "انتخابات" ریاست جمهوری رسمیت یافت و جمعی برای بهره بری از "فضای باز انتخاباتی" اعلام موجودیت کرد. هر چند که از آنها هم شعاری در باب طرح مطالبات زنان در جریان اعتراضات دیده نشد. سوم آنکه در ایران نیز همچون بسیاری از کشورهای استبداد زده، تشکل های مستقل (غیر دولتی) زنان با یک تناقض روبرو هستند. این تناقض شاید بیشتر از دو دلیل فوق، در بیرنگ بودن حضور سیاسی (و نه فیزیکی) زنان نقش ایفا کرده باشد. این تناقض چیست؟ کار در حوزه زنان و تلاشش در جهت تحقق حقوق برابر برای زنان، سیاسی است یا خیر؟ بسیاری از فعالین زن در ایران به این سوال پاسخ منفی می دهند و (عملا) قادر نیستند زمانی که ده ها هزار در خیابان اند، خواست ها و مطالبات زنان را فریاد کنند. حتی اگرخود سال ها با چند ده نفر یا چند صد نفر در خیابان ها همان خواست ها را فریاد کرده و رنج و سرکوب اش را نیز متحمل شده باشند! چهارم آن که نه در ایران و نه در خارج کشور، فعالین زن ایرانی هنوز نتوانسته اند حیطه تاثیرگذاری خود را از حلقه روشنفکران به حلقه های وسیع تر جامعه گسترش دهند.
فقدان شعارها و مطالبات زنان، امروز دیگر تنها به تظاهرات های سال 57 و دوران انقلاب محدود نمی شود. این ضعف در رویدادهای خرداد 88 نیز تکرار شد. هیچکدام بی دلیل نبوده اند، اما مشابهت ها حیرت آورند.
مینا سعدادی / 22 تیر 88 / هیلفرسوم- هلند
